Albor de una nueva época

No sabes aún la razón pero cuando más elocuente y creativo te sentías era cuando escudriñabas tus adentros.

Tu potencial dormitaba como si de todo quisiera guarecerse, podrías haber sido un grande entre los maestros.

El prodigio se malogró por tu falta de constancia, como un océano dando paso al más vasto de los desiertos.

Tu percepción se deformó grotescamente y tu psique quedó rota, despojándote de todo temperamento.

Y ahora, en la fundación de un nuevo orden, haz resonar tu voz en un cielo deshabitado, con el hálito rebelde de un no-muerto.

Levántate, sin remordimientos, sin cancamurria ni baticor, y esciente de poder gozar como neofénix eviterno.

Maestro de lo épico

Hace diez años desapareció el Bastión,
y con él el último héroe de la capital.
Desde entonces se ha extendido el Mal,
su dominio alcanza hasta el último rincón.

Y ahora apareces tú con tu determinación,
y pretendes que de ti me haga cargo,
que despierte de mi letargo 
como instructor de la devastación.

Oigo voces cuando estoy sereno,
sabes que llevo a mi espalda mil muertos.
He enviado a muchos a los infiernos
y en mis sueños vislumbro su desespero.

Sin embargo aceptaré tu reto,
será un encargo épico y violento,
no seré gentil con tu entrenamiento
y dominarás mi método secreto.

Tu privilegio será el conocimiento
de una técnica que he perfeccionado.
Iniciarás la senda con un valor osado,
intimidante muestra de tu convencimiento.

Es hora que generes una conmoción,
importuna al Imperio con tu escandalera,
no quieras una libertad pasajera
e instituye un mundo sin discriminación.

Joker

Soy el arlequín que arrebatará la esperanza,
soy el éxtasis de mi adorada perversidad,
soy el enemigo del que ronda la nocturnidad,
de ti, caballero oscuro de la venganza.

No quiero expiar nada ni que me perdonen,
quiero que vinculen tu nombre a mi veneno,
quiero ver arder la ciudad tranquilo y sereno,
poco importa que mis fieles me abandonen.

Experiència cíclica

Quan t'han acorat l'essència 
i sents que et manca la força,
al vòrtex de la densa foscor
una llum esqueixa la negror,
et vesteix amb una escorça 
i deixa una advertència.

Però l'amor és incoherència,
és desordre i reestructuració,
no entèn de nafres tangents.
Aventures quelcom negligents
són raó de novella incursió,
són raó de pròpia indulgència.